Today is the last official day of winter break. Come Monday, pasukan na ulit. Shet. I can't believe it, yun na ba yung 3 weeks kooo? Pero I have to say, sobrang buto't balat simot sarap! Sumobra ata nang konti ang pag gala ko at napakakonting productive accomplishment ang maipagyayabang ko. Pero I have to say, the past 3 weeks wasn't so bad. Oh wait, it wasn't so bad because it was one of the best days of my life here in California. Di lang ako nag enjoy nang sobra sobra kundi na discover ko na din na marami palang meaning ang happiness.
Nung finals week ko ay naglista na ako nang mga gusto kong gawin sa 22 days of freedom that I'm going to have after Thursday,Dec 18. Isa sa mga almost success stories ko ay ang pagpost nang mga albums sa multiply ko. Sa 5 albums, 1 lang ang na post ko! HAHANagtampo na siguro sa akin ang multiply kasi hindi ko maayos ang order nang pictures ko NO MATTER WHAT I DO. Badtrip. Isa din sa mga almost success stories ko ay ang pagnood nang at least 5 movies from my long must watch movie list. Napanood ko ang Forgetting Sarah Marshall sa bahay nila Pam through pay per view. Ako ay nagulat sa mga na expose na body parts at sa mga kakaibang sex positions na nakita nang mga inosente kong mga mata. HAHA Napanood ko din ang The Curious Case of Benjamin Button with Ate Sam sa movie house. Isa siyang weird situation sa real world kaya sobrang nakakacurious. Ang galing din nang effects sobra. Isipin mo napagkasya nila ang features ni Brad Pitt sa 3 foot tall body. Napanood ko din ang The Chronicles of Narnia, Prince Caspian. Ugh nakakainis si Caspian, sobrang and dami niyang katangahan sa movie nakakainis. Mataas pa naman ang expectations ko sa kanya. Ayy.
Isa din sa mga accomplishment ko ay ang paggamit nang Holga ko! Yey! Nabili ko to over a year ago nung naentice ako nang lomography na subukan eto. Nung first try ko sobrang panget nang mga kinalabasan dahil di ko nilagay yung frame sa loob (dahil sa mga advice na nakita ko sa youtube! Egh! Doesn't work) Sobrang almost all of the pictures, iba yung other half sa the rest of the picture. After nun ay na discourage na ako. Tapos isang araw, naghahanap ako nang makakain sa refrigerator at nakita ko ang mga films ko! So naisipan kong why not! So yeah, excited na ako sa kinalabasan nang prints! May frame na this time! Sana Okay!
-Photoshop!
-- ayy sobrang tagal ko nang di napagbigyan ang hobby na to. Nakalimutan ko ang ibang keyboard shortchuts. HUWA. Geek
-Customize Ipod
-- sobrang walang laman dahil nareformat T_T Walang applications at ang mga songs ko ay hindi nakacapitalize ang iba sobrang nakaka OC. Arrrr.
--Make Tribute Videos
--sobrang tagal ko na din to plano. Nasasayangan kasi ako sa sobrang daming pictures na ako lang nageenjoy. So I want to share. But I guess people will have to wait. :(
--Print Highschool Pictures
-- nung nakita ko ang mga old pictures ko nung 2nd year highschool pa ako with my film camera, sobrang nakakatuwa pala yung nahahawakan mo talaga! At dahil 4 gig din ang highschool photos ko gusto kong ilagay sa album kahit 100 photos laang :D
On the brighter side of this post, I had the grandest time! Sobrang dami kong nadiscover ngayong break na to.
Isa na dun ay ang pag iiceskating! (Dec 29,2008)
Ganito Lang Yun:
Step 1:
Wag ma discourage. Isipin mong kaya mo!
Step 2:
Try to balance.
Step 3:
Stand! Be Merry! Sabi ko naman sayo eh!
Step 4:
Most Importantly--Pose! HAHA
Step 5:
Step on Ice! Make friends! Enjoy! Fall, Stand, Balance, Hold ON!
Nag Ice skating ako with Pam, Angel, Reichelle, Hannah & Friends(Alexis, Roy, Jeric, Nero, Augie) sa Pasadena! Rode the Metro Gold Line for the first time- indeed I was amazed. The view was breathtaking dahil sa bukid side of town na to. Trees that are filled with the colors of Fall is the reason behind this fascination. Ang Metro Red Line nang LA kasi underground at and Blue Line naman nang Long Beach ay hindi naman gaanong amazing ang view dahil puro mga bahay at building. Kakaiba ang Gold Line kasi bago kaya sobrang linis pa. Mmm sarap plus the fact na hindi kasing crowded nang Red or Blue Line.
Sobrang nagenjoy talaga ako nung araw na to plus I got to meet new people :) Hannah's friends and Reichelle, one of our batchmates who just moved to CA as well. I still have my fingers crossed and wishing for more to come.
I still have so many stories to share pero siguro sa next post na lang. Sobrang haba na kasi nito and I still have so many things to do in the real world. I would like to immortalize these memories by writing them down here.
But before I go, about the happiness that I was talking about in the beggining of this post-- well, I knew this all along and said it a couple of times to some people who asked me what my meaning of it was. I said "Happiness is a choice". I always knew it but it's just now that I feel that I truly believe it. Parang sobrang tagal ko nang namiss ang feeling na yun dahil nung lumipat na ako dito, feeling ko parang ang laking portion nang pagkatao ko ang nawala sa akin. Pero ngayon, more than ever, na realize ko how much I have to be thankful for. Therefor I have every reason to smile and thank God for the life I'm living now. Sobra sobra dahil sa pamilya ko, sa brighter future ko (now that I'm putting more effort into it) at sa mga bagong kaibigan na nagbigay nang more and more reason to smile these days.
Nung finals week ko ay naglista na ako nang mga gusto kong gawin sa 22 days of freedom that I'm going to have after Thursday,Dec 18. Isa sa mga almost success stories ko ay ang pagpost nang mga albums sa multiply ko. Sa 5 albums, 1 lang ang na post ko! HAHANagtampo na siguro sa akin ang multiply kasi hindi ko maayos ang order nang pictures ko NO MATTER WHAT I DO. Badtrip. Isa din sa mga almost success stories ko ay ang pagnood nang at least 5 movies from my long must watch movie list. Napanood ko ang Forgetting Sarah Marshall sa bahay nila Pam through pay per view. Ako ay nagulat sa mga na expose na body parts at sa mga kakaibang sex positions na nakita nang mga inosente kong mga mata. HAHA Napanood ko din ang The Curious Case of Benjamin Button with Ate Sam sa movie house. Isa siyang weird situation sa real world kaya sobrang nakakacurious. Ang galing din nang effects sobra. Isipin mo napagkasya nila ang features ni Brad Pitt sa 3 foot tall body. Napanood ko din ang The Chronicles of Narnia, Prince Caspian. Ugh nakakainis si Caspian, sobrang and dami niyang katangahan sa movie nakakainis. Mataas pa naman ang expectations ko sa kanya. Ayy.
Isa din sa mga accomplishment ko ay ang paggamit nang Holga ko! Yey! Nabili ko to over a year ago nung naentice ako nang lomography na subukan eto. Nung first try ko sobrang panget nang mga kinalabasan dahil di ko nilagay yung frame sa loob (dahil sa mga advice na nakita ko sa youtube! Egh! Doesn't work) Sobrang almost all of the pictures, iba yung other half sa the rest of the picture. After nun ay na discourage na ako. Tapos isang araw, naghahanap ako nang makakain sa refrigerator at nakita ko ang mga films ko! So naisipan kong why not! So yeah, excited na ako sa kinalabasan nang prints! May frame na this time! Sana Okay!
Photo by: Pamela Santiago
Taken sa park (Jan 8, 2009) by the beach dito sa aking lupang tinitirahan the past few months, Long Beach. Sobrang ganda nang park these days dahil sa mga falling leaves. HUWAW.
At yun na ang katapusin sa crossed off part of my list. Eto na yung mga indefinitely na kung kela ko magagawa:-Photoshop!
-- ayy sobrang tagal ko nang di napagbigyan ang hobby na to. Nakalimutan ko ang ibang keyboard shortchuts. HUWA. Geek
-Customize Ipod
-- sobrang walang laman dahil nareformat T_T Walang applications at ang mga songs ko ay hindi nakacapitalize ang iba sobrang nakaka OC. Arrrr.
--Make Tribute Videos
--sobrang tagal ko na din to plano. Nasasayangan kasi ako sa sobrang daming pictures na ako lang nageenjoy. So I want to share. But I guess people will have to wait. :(
--Print Highschool Pictures
-- nung nakita ko ang mga old pictures ko nung 2nd year highschool pa ako with my film camera, sobrang nakakatuwa pala yung nahahawakan mo talaga! At dahil 4 gig din ang highschool photos ko gusto kong ilagay sa album kahit 100 photos laang :D
On the brighter side of this post, I had the grandest time! Sobrang dami kong nadiscover ngayong break na to.
Isa na dun ay ang pag iiceskating! (Dec 29,2008)
Ganito Lang Yun:
Step 1:
Wag ma discourage. Isipin mong kaya mo!
Step 2:
Try to balance.
Step 3:Stand! Be Merry! Sabi ko naman sayo eh!
Step 4:
Most Importantly--Pose! HAHA
Step 5:Step on Ice! Make friends! Enjoy! Fall, Stand, Balance, Hold ON!
Nag Ice skating ako with Pam, Angel, Reichelle, Hannah & Friends(Alexis, Roy, Jeric, Nero, Augie) sa Pasadena! Rode the Metro Gold Line for the first time- indeed I was amazed. The view was breathtaking dahil sa bukid side of town na to. Trees that are filled with the colors of Fall is the reason behind this fascination. Ang Metro Red Line nang LA kasi underground at and Blue Line naman nang Long Beach ay hindi naman gaanong amazing ang view dahil puro mga bahay at building. Kakaiba ang Gold Line kasi bago kaya sobrang linis pa. Mmm sarap plus the fact na hindi kasing crowded nang Red or Blue Line.
Sobrang nagenjoy talaga ako nung araw na to plus I got to meet new people :) Hannah's friends and Reichelle, one of our batchmates who just moved to CA as well. I still have my fingers crossed and wishing for more to come.
I still have so many stories to share pero siguro sa next post na lang. Sobrang haba na kasi nito and I still have so many things to do in the real world. I would like to immortalize these memories by writing them down here.
But before I go, about the happiness that I was talking about in the beggining of this post-- well, I knew this all along and said it a couple of times to some people who asked me what my meaning of it was. I said "Happiness is a choice". I always knew it but it's just now that I feel that I truly believe it. Parang sobrang tagal ko nang namiss ang feeling na yun dahil nung lumipat na ako dito, feeling ko parang ang laking portion nang pagkatao ko ang nawala sa akin. Pero ngayon, more than ever, na realize ko how much I have to be thankful for. Therefor I have every reason to smile and thank God for the life I'm living now. Sobra sobra dahil sa pamilya ko, sa brighter future ko (now that I'm putting more effort into it) at sa mga bagong kaibigan na nagbigay nang more and more reason to smile these days.
"Every minute you spend upset is 60 seconds of happiness you can't get back"
No comments:
Post a Comment